ค้นหาหมวดอักษร ห
ค้นหาคำศัพท์แบบเร่งด่วน
ความหมายของคำว่า ' หวาน ๑ '
หวาน ๑ หมายถึง ว. มีรสอย่างรสนํ้าตาล; เพราะ เช่น หวานหู เสียงหวาน, ชุ่มชื่น, ที่รัก เช่นหวานใจ; น่ารักชวนมอง เช่น หน้าหวาน; อ่อนสดใส ในคำว่า สีหวาน;(ปาก) ที่ทำได้ง่าย, ที่ทำได้สะดวก, เช่น เลขข้อนี้หวานมาก. ก. ชำรุดไม่กินเกลียวกัน ในคำว่า เกลียวหวาน.
คำที่ใกล้เคียงกัน
หวานคอแร้ง
(ปาก) ว. ที่ทำได้ง่ายมาก, ที่ทำได้สะดวกมาก, คล่องมาก.
หวานนอกขมใน
(สำ) ก. พูด ทำ หรือแสดงให้เห็นว่าดีแต่ภายนอกแต่ในใจกลับตรงข้าม.
หวานเป็นลม ขมเป็นยา
(สำ) น. คำชมมักไร้สาระทำให้ลืมตัวขาดสติแต่คำติมักเป็นประโยชน์ทำให้ได้คิด.
หวานเย็น
น. ของกินเป็นก้อนสี่เหลี่ยม ทำด้วยน้ำหวานหรือน้ำกะทิเป็นต้น แล้วทำให้แข็งด้วยความเย็น. (ปาก) ว. ที่แล่นไปช้า ๆ อย่างไม่รีบร้อน (มักใช้แก่รถไฟ รถประจำทาง) เช่น รถไฟขบวนหวานเย็น.
หวานลิ้นกินตาย
(สำ) ก. หลงเชื่อคำพูดเพราะ ๆ หรือคำสรรเสริญเยินยอจะได้รับความลำบากในภายหลัง.
หวานอมขมกลืน
(สำ) ก. ตกอยู่ในฐานะที่จำต้องยอมรับ ไม่ว่าจะดีหรือร้าย พอใจหรือไม่พอใจก็ตาม.
หวาน ๒
น. ผักหวาน.
พจนานุกรมไทย-ไทย ออนไลน์